Bryan Rietman

In mijn posts over mensen die ik bewonder komen over het algemeen kunstenaars uit het verleden en heden aan bod, deze keer wil ik het hebben over een kunstcriticus. De onlangs overleden Robert Hughes was één van de meest toonaangevende critici van zijn tijd en het schuwde hem niet om zelfs op latere leeftijd de vloer aan te vegen met zelfbenoemde kunstenaars als Damien Hirst en Jeff Koons. In zijn documentaire ‘The Mona Lisa curse’ geeft Hughes een blik op de donkere kant van de kunsthandel. Handelaren die zich voordoen als kunstenaars om zo perverse bedragen in ponden, dollars of dirham op te strijken.

Legendarisch is Hughes uitspraak als hij oog in oog komt met ‘The Virgin Mother ’ van Damien Hirst – “Isn’t it a miracle what so much money and so little ability can produce” . De spijker recht op z’n kop geslagen.

Hughes had lak aan naam maar keek naar het niveau van de kunstenaar. Zo zei hij een keer over Andy Warhol na deze te hebben ontmoet – “One of the stupidest people I  ever met in my live”- een gewaagde uitspraak in het hol van de leeuw. (thuis bij Alberto Mugrabe, zoon van Jose Mugrabe de verzamelaar van onder andere 800 Andy Warhols)

Hughes was niet alleen kritisch, hij kon ook lovend spreken over ondermeer werken van Hockney, Rauchenberg, Rosenquist en vele anderen. Goed onderbouwd stond elke kritische en minder kritische mening als een huis. Met veel genoegen kijk ik dan ook regelmatig naar zijn reportages of in de boeken van zijn hand. Eigelijk zou iedereen minimaal één keer moeten kijken naar “The Shock Of The New” of “The Mona Lisa Curse”.

(English)

In my posts about people, I generally admire artists from the past and present. This time I would like to talk about an art critic. The recently deceased Robert Hughes was one of the leading critics of his time and not afraid to sweep the floor with self-proclaimed artists like Damien Hirst and Jeff Koons. In his documentary “The Mona Lisa Curse” Hughes gives a glimpse into the dark side of the art business. Traders that occur as artists who receive perverse amounts of money in pounds, dollars or dirhams.

Legendary is Hughes’s statement when he comes face to face with ‘ The Virgin Mother’ by Damien Hirst – “Isn’t it a miracle what so much money and so little ability can produce”. The nail beaten right on the head.

Hughes did not care about names, but looked at the level of the artist, or work of art. He once said about Andy Warhol, after having met – “One of the stupidest people I ever met in my life” – a bold statement in the lion’s den. (At home at Alberto Mugrabe, son of Jose Mugrabe, the collector of more than 800 Andy Warhols)

Hughes was not only critical, he could also speak well of works by Hockney, Rauchenberg, Rosenquist, and many others. Well researched were his critical and less critical opinions, each steady as a rock. With great pleasure I watch his documentaries  or read the books of his hand. Actually, everyone has to take a good look at “The Shock Of The New” or “The Mona Lisa Curse”, at least once in their lives.