Bryan Rietman

Enige tijd geleden ben ik met enkele cursisten richting het Rijksmuseum Twenthe vertrokken om de expositie ‘Permeke en de Vlaamse expressionisten’ te bekijken. Een expositie die me positief heeft verrast! Bij binnenkomst in de eerste zaal werd ik meteen overrompeld door een bombardement van kleur en handschrift. Een overrompelend, ja u leest het goed, Nederlands bombardement welteverstaan! Een groot Fauvistisch portret van een ietwat mannelijke dame uit handen van Leo Gestel naast een landschap van Jan Sluijters zetten me meteen op het verkeerde been. Ik kwam toch kijken naar sober gekleurde  werken van Vlaamse expressionisten..? Of vergis ik me weer eens in de datum…? Vanuit mijn ooghoek zie ik een immens werk in aardekleuren; Constant Permeke, I presume?

De schilderijen van de Vlaamse gasten variëren sterk in kwaliteit en overtuigingskracht. Permeke’s landschappen ademen rust, leegte, melancholie en eenzaamheid. Door het krachtige handschrift te combineren met een verfijnd monumentaal gevoel voor compositie en eenheid weet hij je binnen te trekken in zijn eigen wereld. Een verstilde wereld met onder de oppervlakte een onrust die je langzaam bekruipt. Heel anders zijn de minder gelaagde werken van zijn collega Hippolyte Daeye die, hoewel hij erg raak schildert, op deze expositie wat achterblijft. Goede en minder goede werken van Daeye volgen elkaar om en om op. Verrassing van de expositie is voor mij zonder twijfel Albert Saverys, wat een prachtige pasteuze hand!

Schilderen met een optimaal rendement, dat is wat misschien wel typerend is voor de Vlaamse expressionisten.

Deze expositie is nog te zien tot 16-03-2014 in het Rijksmuseum Twenthe te Enschede.