Bonnard en het leven
Veel mensen bewonderen Pierre Bonnard om zijn kleurgebruik, een eigen palet dat hij door de jaren heen heeft opgebouwd uit felle gele, roze, paarse, groene en blauwe tinten. Met dit bijna vrouwelijke lipstickpalet bouwt Bonnard zijn doeken op tot ware kleurexplosies. Het zijn echter niet de “vrolijke” stillevens en landschappen die me doen besluiten dit stuk te schrijven. Zijn naakten en zelfportretten geven wat mij betreft een veel beter beeld van zijn kunstenaarsschap. De introverte Bonnard heeft in zijn leven slechts twee ware liefdes gekend waar hij al het andere voor zou laten staan, de kunst en zijn Marthe. Maria (Marthe) Boursin die hij in 1925 zou trouwen en Bonnard waren voor elkaar bestemd en tot elkaar veroordeeld. Bonnard stond letterlijk en figuurlijk elk moment van de dag klaar voor zijn Marthe die leed aan tuberculeuze laryngitis (een ontsteking aan het strottenhoofd) en smetvrees, waardoor ze vaak moest baden. Zijn naakten (veelal Marthe) zijn dan ook vaak in en rond het bad weergegeven. De grote verschillen in zijn serie maken het duidelijk dat we met mensen van doen hebben en dat het leven veranderlijk is. Geïdealiseerd maar ook menselijk, bewust van de toeschouwer of verlegen, verveeld of verleidend gaf hij haar weer. Alle factoren van relaties in het algemeen zijn weergegeven in geslaagde en minder succesvolle werken, want het was niet allemaal goud wat uit zijn handen kwam. Het moet geen makkelijk leven zijn geweest voor beide en er gaan verhalen de ronde van een minnares die het bed zou hebben gedeeld met Bonnard. Desalniettemin bleef hij bij Marthe tot aan haar dood, en schilderde haar zelfs uit gedachte, na haar dood, badend zoals hij haar kende of haar wilde zien.
